Astrit Lulushi, Zëri i Amerikës
Katër miliardë vjet më parë, menjëherë pasi planeti u ftoh mjaftueshëm për të filluar jeta, qelizat mund të jenë përtërirë dhe ndarë nëpërmjet mekanizmit të proteinave apo mureve qelizorë. Por një studim i ri shqyrton saktësisht se si këto qeliza primitive mund të kenë evoluar, pa patur nevojë për struktura të tilla të rëndësishme siç janë muret qelizorë.
Ndërsa shumica e baktereve kanë mure qelizore, ka disa baktere që mund të bëjnë edhe pa mure të tilla, dhe që ndryshojnë duke marrë formën L. Muri qelizor është membranë që rrethon qelizat dhe i mbron ato të ruajnë formën e tyre. Pikërisht kjo membranë vihet në shënjestër nga antibiotikët që sulmojnë bakteret përgjegjëse për shumë sëmundje infektive. Dhe bakteret reagojnë duke marrë formën L për t’i rezistuar goditjes së antibiotikëve.
Studimi i botuar në revistën Cell thotë se qelizat në formë L shumëfishohen ose riporodhohen pa patur nevojë për ndonjë proteinë bazë. Studimi hedh dritë mbi mënyrën se si qelizat shumë primitive mund të jenë përhapur në ditët e hershme të zhvillimit.
Ndryshimi më i spikatur lidhur me gjendjen L-formë është mënyra se si bakteret shumëfishohen. Edhe pse mutacionet gjenetike që lidhen me gjendjen L-formë janë identifikuar, pak dihet rreth mekanizmave molekulare themelore që ripërtërijnë a i shumojnë ato.
Studimi hap rrugën për të kuptuar se si bakteret në formë L shkaktojnë sëmundje dhe u rezistojnë antibiotikëve. Autorët thonë se studimi gjithashtu ofron një sistem model për eksperimentet e ardhshme që synojnë eksplorimin e mekanizmave të mundshëm në ripërtëritjen e qelizave primitive të cilat mund të kenë ekzistuar përpara shpërthimit të jetës bakteriale në planet, gati katër miliard vite më parë.
