არ მეგონა ეს სიმღერა თუ აქ, შუაგულ ამერიკაშიც, გამახსენდებოდა… მაგრამ როცა ჩემმა რედაქტორმა, ამერიკის ისტორიული ძეგლების შესახებ მასალის მომზადება დამავალა, ჩემდაუნებურად ამომიტივტივდა….
ვიცი, ამ ჩემს თავისუფალ ასოციაციას, შესაძლოა, ოპონენტთა დამახასიათებელი „შექებაც“ მოჰყვეს; თუმცა, აბა, ისეთი ნათქვამი ან დაწერილი რად მინდა, რასაც რექაცია არ მოჰყვება… მაშ ასე, ნება მიბოძეთ, აზრის გამოსახატავად თავისუფალ დროსა და სივრცეში რამდენიმე წუთით დაგტოვოთ, მანამდე კი, ამერიკის ჩრდილო-დასავლეთ ნაწილში მოგზაურობას გთავაზობთ…
შესაშურად გამართულმა საავტომობილო გზამ სამხრეთ დაკოტაში მიმიყვანა. მანქანის ფანჯრიდან დანახული ქალაქი არარეალურ სამყაროს მაგონებს. ავტომობილის ძრავის მსგავსი მოტელების, გველის ფერმების, ოჯახური ზოოპარკების, ძვირფასი თველბითა და დინოზავრის ძვლის კოლექციების გავლით „იელოუსთოუნის ეროვნულ პარკში“ შესულს გაოცებისაგან თავბრუ დამეხვა… თუმცა ეს ყველაფერი მხოლოდ დასაწყისი იყო.
შეგიძლიათ წარმოიდგინოთ სიმინდის მარცვლის სასახლე? – ალბათ, ძნელია. ყოველ შემთხვევაში, მე მარტო წარმოდგენა კი არა, საკუთარი თვალით დანახულის დაჯერებაც გამიჭირდა; ქალაქ მიჩელში, ერთ-ერთი შენობა, მთლიანად, 275-ათასწლიანი სიმინდის მარცვლითაა დაფარული. იქვე, შორიახლოს, ქალაქ ლემონში, ხის გამოქვაბულის პარკია, რომელსაც იქაურები მეორენაირად „ტყის გაყინულ წიაღისეულს“ უწოდებენ.
რეფიდ სითიში ბეტონის დინოზავრებთან ერთად, საცირკო სპილოების თავის ქალასა და ძვლების ნაირსახეობასაც შეხვდებით.
ამ ყველაფრის დამაგვირგვინებელი კი „მაუნთ რაშმორის“ ეროვნული მემორიალი და „ქრეიზი ჰორსის“ („გადარეული ცხენის“) სახელით ცნობილი ძეგლია.
ბლეკ ჰილის მთებში გამოსახული ამერიკის ყოფილი ოთხი პრეზიდენტის – ჯორჯ ვაშინგტონის, თომას ჯეფერსონის, თეოდორ რუზველტისა და აბრაამ ლინკოლნის ანფასი წამირად ისეთ ზებუნებრივ ძალას გმატებთ, რომ დედამიწაზე თქვენზე ძლიერი არავინ გგონიათ; პარალელურად კი სიმამაცის, თავდაჯერებულობის, მტკიცე ნებისყოფისა და პატრიოტიზმის მღვრიე გრძნობით „გადარეული ცხენის“ ისტორიას ეცნობით, რომელიც ოგლალა ლაკოტაში, ამერიკელი ინდიელების, ერთ-ერთი ბელადი ყოფილა. მან საკუთარი წარმომავლობისა და მიწა-წყლის დასაცავად, ამერიკის ფედერალური მთავრობის წინააღმდეგ გაილაშქრა.
ჰოდა, ალბათ, ახლა მაინც მიხვდებით თუ რატომ გამახსენდა სიმღერა – „ქვეყანა შემოვიარე,“ რომლის სრულ ვერსიას სამხრეთ დაკოტაში ნანახის ფონზე ამ ბლოგის დასასრულს გთავაზობთ…