Trafik Canavarı Dediğin…

Posted October 13th, 2014 at 12:07 pm (UTC-5)
3 comments

Motorists drive over the Bosphorus suspension bridge linking the city's Asian and European sides in ..

Boğazda artık trafiğin saati yok!

“Motosikletli Kız nerede” diye soranlara yanıtım: (Kızmayın ama) Türkiye’deydim! Ülkeden çok uzaklarda olunca, orada yapılması gerekenler listesi öyle uzuyor ki çok kısa süreli gelişlerde eşi dostu mu göreceksin, biriken işleri mi halledeceksin, kalpleri kırmadan kimi sevdiklerini listenin dışında mı bırakmaya çalışacaksın, çıkamıyorsun içinden… Zor kararlar ve yorucu geçen günler oluyor o sayılı günler. Yine de o sürede gözlemler biriktirdim, sürekli değişen Türkiye hakkındaki vizyonumu tazeledim ve geldim.

Bundan sonraki motor paylaşımlarına geçmeden bu konudaki fikirlerimi sizle paylaşmak istedim.

Bir kere Türkiye’deki trafik daha da çılgın hale gelmiş. Eskiden (en azından ben İstanbul’da yaşarken) “Hafta içi Anadolu yakasına geçelim. Akşam köprüde trafik olmaz” dediğimiz günler belli ki zor anımsanacak kadar gerilerde kalmış. Bir Çarşamba gecesi Anadolu yakasından Avrupa yakasına seyahatim 3 saati geçince eski bayramları anar gibi andım o eski günleri. “Gecenin 12’sinde köprüde bu kadar insanın işi ne?” sorusunun yanıtını ise pek tabii alamadım. Sanırım sabahları çok erken işe başladıkları için erken saatte yatmayı tercih eden Amerikalıların arasında yaşaya yaşaya, geceleri sokakta tek tük insanın gezdiği Washington’da dolana dolana, algım da değişmiş. Gerisinde kalmışım hızla gelişen (kalabalıklaşan desek şuna) Türkiye’nin.

Vehicles are seen stuck in a traffic jam during rush hour in Jakarta

Bizden beterleri de var! (Endonezya)

Motosikletçilere, İstanbul’da motosiklete binmekte ısrarcı oldukları için bir kez daha hak verdim. O trafikte kazanılacak 15-20 dakikanın bile değeri, paha biçilmezdir eminim. Ancak objektifliğimi de yitirmedim hani. Trafikte bazen motorcuların bile birbirlerine anlayış göstermediklerini, arabaları sağdan soldan makaslarken arkadan gelebilecek motorcuları, olası tehlikeleri düşünmedikleri için kaç kez yüreğimi ağzıma getirdiklerini söylemeden geçemeyeceğim. Bazen 4 tekerli araçlardan beklediğimiz saygı ve yol hakkını, iki tekerci sürücülere gösteriyor muyuz diye elimizi vicdanımıza koymamız lazım.

Türkiye’de en büyük sorunlarımızdan biri aslında yoldaki kalabalık, yetersiz yol ya da kalabalık kavşaklar vs. değil. Sorun, trafikte kimsenin “kendime yapılmasını istemediğimi başkasına yapmayayım” yaklaşımıyla hareket etmemesinde. Şikayet edip dururken “Acaba ben de bir kez olsun bir araca yol verdim mi? Bir yaya yoldan geçerken gazı kestim mi? Gereksiz yere korna çalmamak için özen gösterdim mi?” diye sormaz hale geldikçe, toplumsal bir buhrana dönüşen trafik daha da büyük bir sorun haline gelerek her geçen gün eziyor bizi.

Car light trails are pictured as traffic jam along a main road in Sao Paulo

Yoğun trafik Brezilya için de “baş ağrısı”!

Amerika’da her yöne “DUR” tabelasının olduğu bir kavşakta gelen dört arabanın da mutlaka durup, sakin bir şekilde bir diğerinin, hatta diğer üçünün de geçmesine izin vermesi neredeyse her gün görebileceğiniz bir manzarayken Türkiye’de elektronik denetleme sisteminin olmadığı ışıklarda karşıdan karşıya geçerken dua eder hale gelmemiz iç acıtıcı.

Zaman zaman Amerikalılar bir espri yaparlar: “Amerika’da her şeyin bir cezası vardır” diye. Ancak Amerika yollarında geçirdiğim yıllar bana, burada insanların genel kurallara belki ceza korkusuyla uymasına rağmen, trafiğe ve yayaya saygılı her hareketlerini her zaman da korku güdüsüyle yapmadıklarını görecek kadar şans verdi. Tabii buradaki trafiği anlatmak için, neden böyle işlediğini aktarabilmek için uzunca yazmak lazım. Zaten yazıların arasında anlatıyorum hep ve anlatmaya devam edeceğim. Ama mantığı en kolay şöyle anlayabilirsiniz. Türkiye’de trafikte aniden önümüze girene, sağdan soldan aniden çıkana ya da dar bir sokakta karşımıza çıkan araca selektör yapar ve “Dur, geçiş hakkı benim!” ya da “Ne yapıyorsun kardeşim!” demiş oluruz ya, Amerika’da selektör hep “Sen geç” anlamına gelir… Belki toplumsal yaşamı kolaylaştıranlar da bazen en küçük detaylardır işte böyle…

Yeni yazılarla buluşmaya devam edeceğiz. Amerika maceraları için Motosikletli Kız’ı takip etmeye devam edin 😉

​​

3 responses to “Trafik Canavarı Dediğin…”

  1. veysel karakuş says:

    scooter sana yakışmıyor acilen chopper tarzına geçin derim
    artı İstanbul trafiği hakkında yurtdışında yaşayıp arada sırada gelenlerin yaptığı yorum
    sayısı 100 000 000 u aşmıştır 🙂 çok sıkıcı…
    iyi çalışmalar, hayırlı günler

    • Motosikletli Kız says:

      Aslında sadece yurdışında yaşayıp gelmiş biri olarak trafiği eleştirmedim; aksi, başka ülkelerde nasıl oluyor biraz fikir vereyim istedim. Bizim gösteremediğimiz anlayış ve kanıksadığımız durum aslında ne kadar “işlevsiz” ve “yorucu” onu anlatmak istedim…
      Katkınız için teşekkür ederim. Bu arada maxi scooter’ların hastasıyım. Bir süre daha scootercıyım 😉

  2. selin hanım. yazıyı dikkatle okudum. malumki bazı gördüklerimizden ve yaşadıklarımızdan iyi veya kötü şeyler ögreniyoruuz başka yerleri görmek kadar güzel bir şey yoktur dünyada. istanbul çok güzel bir yer fakat çokta kötü yerleri var. son zamanlarda diger işlerimin yogunlugu nedeni ile bloga katılamıyorum. sizi ihmal etmem gibi tatsızlık organize degil. geliş güzel zamanın kısıtlı olmasından kaynaklanıyor. veda yazısı gbi bir şey okudum gördüm. bence başka bir konu başlıgı ile devam etseniz bence daha güzel ve verimli olur.

    selin bloga katıldım. okuduklarıma göre yazdıklarım gerçekleşti. kendinize iyi bakın. başka bir konuda buluşmak dilegi ile.. saglıcakla kalın ve kolay gelsin.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

MOTOSİKLETLİ KIZIN ÖZÜ


Merhaba,

Motosikletli Kız ben. Ya da ismimi bilmek isteyenler için, kısaca Selin… Yıllardır hem haber editörü olarak medyanın tozunu yutuyorum hem de iki teker üstünde yolların. Şimdilerde Amerika'da, televizyon habercisi olarak devam ediyorum macerama...

Her İstanbul mağduru gibi trafikten kurtulmak için bir helikopter almanın (!) en iyi alternatifinin ne olacağını düşündüğüm o günlerde aldım ilk motorumu.

11 yılda 4 motor, binlerce kilometre yol ve her aklıma düştüğünde yüzümde hınzır bir gülümsemeye yol açan milyon anıdan sonra hayalini kurduğum yollarda, Amerika’dayım. Rüzgarın bile farklı estiği dev kıtadaki uzun, upuzun yollarda…

Ağrı kesicim, heyecanım, kafam bozuk olduğunda derin bir nefesle düşüncesini içime çekmeye çalıştığım motorumla. Bir o kadar bildiğiniz ve bir o kadar bilmek isteyeceğiniz şeyi biriktirdim eteğimde. Paylaşmaya hazırım. Tüm rüzgar tutkunlarına, iki teker aşıklarına, motosiklet delilerine açık davet:

Gelin birlikte kaybolalım rüzgarın içinde…

motosikletlikiz@gmail.com

Sağlıklı Sürüş İçin Bilmeniz Gerekenler (1)

VİDEOLU YAZILAR :)

Amerika Yollarında (2)

Motorda Kolları Dinlendirmek

Amerika Yollarında (1)

Amerika Yollarında (3)

Motosikletli Kız Amerika'daki Fuarda

Reflektörleri Taktım, Sizin İçin Test Ettim ;)

İnterkom Almadan Bunu İzlemelisiniz

2014 The Washıngton Auto Show

Kask Hayat Kurtarabilir!

Motorda Dertler Nasıl Unutulur?

Motorla Amerika'da (2011'den Kalanlar)

Binlerce Motor Yollara Dökülürse!

Burada Sizin Yazı ve Fotoğraflarınız da Var!

Sizin Köşeniz

Bu Blogda Neler VAR Neler YOK?

*Bu blogun yazarının gözünde hiçbir motor (marka, cins, tür, yıl, renk, güç açısından) bir diğerinden üstün değil (Kabul edin her motor sahibine güzel gelir)

*Bu blogda Amerika VAR, Türkiye VAR. Bu ikisinden herhangi birinin yerden yere vurulmasına yer YOK.

*Bu blogda izlenimlere, araştırmaya ve zaman zaman şahsi fikirlere ve öykülere yer VAR. Dolayısıyla hiçbir fikre, yoruma katılmamak YOK.

*Bu blogda her türlü olumlu katkıya yer VAR. Motor tutkunlarının birbirini kırıp dökmesine izin YOK.

*Bu bloga her türlü eleştiriyi yöneltmeye hakkınız VAR. Ama ara sıra da olsa yapıcı olmayı unutmak YOK.

Not: Blog kuralları her an değişebilir. İtiraza yer YOK:)