სულ რაღაც ორ მეტრში რომ ხარ მიზნიდან, გგონია, დარჩენილი დისტანცია არაა რთული გადასალახი და ეს-ესაა ხელს შეახებ ფინიშის ნიშანს, ადგამ ნაბიჯებს, ადგამ და გზაზე ორმოები მატულობს. იმდენი ორმო გხვდება, ფეხის გადადგმა შეუძლებელია, მუხლები ვეღარ ამოგაქვს ამ ღრმულებიდან, რომლებიც თანდათან ივსება ტალახთ, შემდეგ ეს ტალახი იყინება, მაგრამ არა იმდენად, რომ ფეხის დადგმას გაუძლოს და ისევ და […]
ღობეები ჩვენს გონებაში და დაკავებები, როგორც პოლიტიკა
ქართულ-ოსური კონფლიქტის ზონაში ადმინისტრაციული საზღვრის გადაკვეთის მოტივით დაკავებები გახშირებულია. კვირაში სამჯერ მაინც ამგვარი ცნობები მედიის ახალ ამბებში ხვდება. რუსი მესაზღვრეები აკავებენ ეგრეთ წოდებული საზღვრის მიმდებარე სოფლებში მცხოვრებ მშვიდობიან მოქალაქეებს, რომლებიც საკუთარ ბაღებში მუშაობენ, ჯონჯოლს კრეფენ ან შინაურ პირუტყვს მწყემსავენ. საზღვრის პირას (ამ ტერმინსაც შევეხებით მოგვიანებით) დაკავებებით, რაც რუსი მესაზღვრეები მიერ ხორციელდება, რუსეთის ფედერაცია რამდენიმე ხაზგასმულ […]
პრინციპის საკითხი
იმგვარი ფაქტების, შემთხვევების მოულოდნელი გამოჩენა, რომლებიც თავისი შინაარსით ოპტიმიზმს აღვივებს და ადამიანს იმედებით ავსებს, იშვიათია, მაგრამ არა არარსებული. ეს დაახლოებით იმგვარი გრძნობაა, გიორგი ლეონიძეს ნასახლარზე ამოსული ბროწეულის მიმართ რომ უჩნდება. როდესაც არ იცი საიდან, როგორ, მაგრამ სრულიად მოულოდნელ ადგილას სილამაზე ხელახლა, კანონზომიერების გასაიდუმლოებული რესურსით იბადება და ადამიანებს აოგნებს. ამ რამდენიმე დღის წინ ჩემს ცხოვრებაშიც მოხდა […]
ადამიანების ხმა და სახემლწიფოს სიჩუმე კონფლიქტის ზონაში
შიდა ქართლში, ადმინისტრაციული საზღვრის სიახლოვეს, სოფლებში, იქ, სადაც რუსი მესაზღვრეები ლითონის ღობეების მშენებლობას დღემდე აგრძელებენ, ომიდან ხუთი წლის შემდეგ, უმძიმესი სოციალური მდგომარეობის ფონზე, ბავშვები ცხოვრობენ და იზრდებიან. მოზარდებისთვის, რომლებიც ზაფხულის არდადეგებს ყოველწლიურად იმ ადგილას ატარებენ, სადაც ცხოვრობენ და რომელთა ყოველდღიურობაში ადმინისტრაციული საზღვრის სიახლოვეს წარმოებული საომარი წვრთები და აფეთქებების ხმა ჩვეულებრივი მოვლენაა, გაეროს ბავშვთა კონვენციით დაცული […]