ეს ამბავი ავტობუსით მგზავრობისას მოვისმინე და დაუყონებლივ მისი გადამოწმება გადავწყვიტე. შედეგმაც არ დააყოვნა და აი ფაქტის წინაშეც დავდექი.
თავდაპირველად, მცირეოდენი პროლოგის სანაცვლოდ:
ამერიკაში პროსტიტუცია დიდი ხნის წინ აკრძალეს. თავის დროზე, ერთ-ერთი ცნობილი
საროსკიპო, ნიუ-იორკში, „პარკ ავენიუს 79“ ნომერში მდებარეობდა. თუმცა, მოგვიანებით, ამ ადგილს, პაექრობა, მანჰეტენის 42-ე ქუჩამაც გაუწია. ჯერ კიდევ 1933 წელს გადაღებულ მუსიკალურ ფილმში, სახელწოდებით – „42-ე ქუჩა, “ ოსტატურადაა აღწერილი მე-20 საუკუნის დასწაყისში გამეფებული პროსტიტუციისა და ბროდვეი შოუს უხამსი ნარევი. მოკლედ, ისტორიის მიმოხილვა იქით იყოს და როგორც ჩანს, წარსულის ნოსტალგია, არც ახალ ეპოქაში აღმოჩნდა უცხო… მერილენდის შტატში, „პრინც ჯორჯის“ ოლქის საბჭო კანონპროექტს იხილავს, რომელიც, ოლქის ტერიტორიაზე, პროსტიტუციისათვის „თავისუფალი ზონების“ შექმნას ითვალიწინებს. როგორც ამბობენ, ყოველივე ეს, ხელს შეუწყობს პროსტიტუციის „გაფანტული“ ფაქტების აღმოფხვრას ოლქის მთელს ტერიტორიაზე. პარალელურად, საბჭოში, ნარკოტიკების მომხმარებელთათვის,
ანალოგიური შინაარსის კანონპროექტიცაა წარდგენილი, რაც სკოლის ტერიტორიებიდან და
სათამაშო მოედნებიდან მოშორებით, მათთვის, ასევე „თავისუფალი ადგილების“ შექმნას
გულისხმობს. თუ ეს ყველაფერი განხორციელდა, მაშინ, ისტერნ ავენიუსა და ვაშინგტონის, კოლუმბიის ოლქის საზღვრის გასაყარზე მყოფი ფეარმაუნტ ჰაიტის მოსახლეობა შვებით ამოისუნთქებს და ტროტუარზე მომობნეულ ნახმარ დამცავ საშუალებებსა და შპრიცებს ფეხს აღარ წამოკრავს. დღემდე არსებული სურათი კი მომძლავრებული „პირადი გრძნობების დაკმაყოფილების“ პროცესს ასე აღწერს: აქ არც თივის ზვინს ნახავთ და არც „ყარაულაშვილ ქეთოს“ შეხვდებით. ბოლო მოდელის ნაირ-ნაირი მანქანებით, „მომხმარებელი“ ისტერნ ავენიუდან, ფეარმაუნტ ჰაიტს გაივლის და მყუდრო შესახვევის ანდა მანქანის დასაყენებელი თავისუფალი ადგილის ძებნას გამალებით იწყებს. ცდილობს სწრაფად იმოქმედოს, რათა მოძალებულ ემოციას სათანადო მიმართულება დროულად მისცეს რომ ადრიანო ჩელენტანოს მსგავსად, ფილმ „ჭირვეულის მორჯულებაში,“ შეშის ჩეხვა არ დაჭირდეს. ყოველ დილით, ნახევრად შიშველი მსუბუქი ყოფაქცევის ქალების ყურება არც თუ ისე სახარბიელოა.
-„ჩვენ შვილების პატრონები ვართ, ოჯახები გვყვავს და არ გვინდა ამ საზარლობის ყურება,-“ მიხსნის ერთ-ერთი ქალბატონი, რომელიც აღნიშნულ სანახაობას იმდენად შეუწუხებია რომ ქალის გაჩენის დღეს წყველის.
თუმცა, წყევლა, მარტო ამაზე უდავოდ გაჭრიდა რომ არა ტრანსექსუალი მამაკაცების
მიდი-მოდი…
-„ჯერ ეს გზაბნეული ქალები არ გვეყოფოდა ახლა ამათ „სიყვარილობანას“ რომ არ ვუყუროთ?! -“ მეუბნება, ხანში შესული მეორე ფერადკანიანი ქალბატონი და თან სახით იმ მხარეს მიმანიშნებს, სადაც ქართული მულტფილმის „ზაქროსა და შაქროს“ მანქანების მსგავსად, ორი ახოვანი ახალგაზრდა მამაკაცი ერთმანეთის ალერსით გულს იჯერებს.
ახლა საშველი უდავოდ კანონპროექტის მიღებაშია… და, აი, ამის მერეც, თუ „მავანთა და
მავანთა“ „სიყვარული“ დაწესებული ტერიტორიის საზღვრებს გადასცდა, მაშინ 1000
დოლარიანი ჯარიმა და 6 თვით თავისუფლების აღკვეთა არ ასცდებათ.
ეპილოგის მაგიერ:
ჩემმა დაუშრეტელმა ფანტაზიამ, წამიერად თბილისის ცირკის მიმდებარე ტერიტორია გამახსენა. წარმოვიდგინე ანალოგიური კანონპროექტის განხორციელების შედეგი: „BMW-სა“ და C -კლასის მერსედესის უახლესი მარკის მანქანებით მისული კლიენტურა ქართულ მოუთმენლობას არ ეპუება და რიგს არღვევს. აღნიშნული ვითარება, არა-მარტო სამანქანო გზაზე ქმნის საშინელ საცობს არამედ „თავისუფალი ზონის“ ტერიტორიაზეც, სადაც „ლამაზმან სუბიექტებს,“ თავი პატრულის დასაცავი უხდებათ. და აი, სწორედ ამაზე ამბობენ ალბათ -„შარი ხეირად მექცაო…“ ოფლმოდენილი საპატრულო პოლიციის თანამშრომლები, „ლამაზმანების“ შეძახილს – „მე მიცავს ჩემი პატრული“ თავგანწირვით პასუხობენ: კიდევ ერთხელ, „მრეკეთ თავში ქალბატონო მარგარიტა… “
თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ჟურნალისტიკის ფაკულტეტის დამთავრების შემდეგ მოღვაწეობა ბეჭვდურ მედიასა და სატელევიზო სივრცეში აქტიურად დავიწყე. თხუთმეტწლიანმა საქმიანობამ დიდი გამოცდილება შემძინა. თუმცა, ახლის შეძენის სურვილი ჩემში არასდროს გამქრალა. სწორედ ამიტომ მოგვიანებით, სწავლა კავკასიის ჟურნალისტიკისა და მედია მენეჯმენტის სკოლაში გავაგრძელე.
პარალელურად, ვთანამშრომლობდი, პაკისტანის, იორდანიის, გერმანიისა და ჩეხეთის ბეჭვდურ და ინტერნეტ გამოცემებთან. საქართველოში ამერიკის შეერთებული შტატების საელჩოს ხელშეწყობით დავაარსე ჟურანლსიტიკის სკოლაც. ამასთანავე, მსოფლიო პრესის თავისუფლების კომიტეტის დახმარებით ქართულ ენაზე ვთარგმნე და გამოვეცი - „სამაგიდო წიგნი ჟურნალისტებისთვის.“
2004-2005 წლებში ვიყავი ნეიმენის სახელობის სტიპენდიანტი და ვსწავლობდი ჰარვარდის უნივერსიტეტში. 2006 წლიდან დღემდე ვარ მსოფლიო პრესის ინსტიტუტის წევრი. რაც შეეხება ჩემს მოღვაწობას “ამერიკის ხმაში,” ვფიქრობ რომ საინტერსო და სასიამოვნოცაა, განსაკუთრებით ახლა, როცა “ამერიკის ხმის” გულშემატკივართან, ჩემი ბლოგის მეშვეობით აზრთა გაზიარების უშუალო საშუალება მეძლევა. მინდა წინასწარ მადლობა გადაგიხადოთ დაინტერესებისათვის.
