facebook
twitter
youtube
google+
Amerika’ya eğitim görmek için gelen Çinli öğrenci sayısı geçen yıl %23 oranında artarak 200 bini geçti. Çin’deyse çok daha az sayıda Amerikalı öğrenci eğitim görüyor. Amerika Dışişleri Bakanlığı, da yaklaşık üç yıl önce başlattığı bir programla Çin’e daha fazla Amerikalı öğrenci göndermeyi hedefliyor. Bakalım Amerika’nın Sesi Pekin muhabiri Shannon Van Sant bu konuda neler anlatıyor. İşte Van Sant’ın derlemesi.
Christie Civetta Pekin’de eğitim gören Amerikalı öğrencilerden biri. ABD Dışişleri Bakanlığı da Christie gibi öğrencilerin sayısını yükseltmeyi amaçlıyor. Christie, “Çin’de eğitim görmek burada aslında neler olup bittiğini anlamak için bulunmaz bir fırsat. Çin hakkında bilgi edinmek için burada okumak çok önemli” diyor. Bu öğrenci, Küresel Eğitim Birliği adlı Amerikan kuruluşu aracılığıyla Pekin Dil ve Kültür Üniversitesi’nde Çince öğreniyor. Dışişleri Bakanlığı’nın 2010’da başlattığı girişim önümüzdeki yıl Çin’de eğitim gören Amerikalı öğrenci sayısını 100 bine çıkarmayı amaçlıyor.
Girişim, Holly Chang’in, merkezi Pekin’de olan Pengyou Projesi gibi örgütleri de destekliyor. Proje, Çin’de yaşayan ya da eğitim gören gençler arasında bağ kuruyor. Chang, yurtdışında eğitim görürken kurulan ilişkilerin Amerika ve Çin arasındaki ilişkiyi de etkileyeceği görüşünde.
Chang, şöyle konuşuyor: “Nüfuz mücadelesinin giderek arttığı bir dünyada yaşıyoruz. Kültürel düzeyde taraflar birbirini yanlış anlıyor. Bire bir ilişkiler geliştirilmeden ve kişisel bağlar güçlendirilmeden insanların işbirliği yapmaları sağlanamaz.”
Çin dışındaki eğitim programlarını Çinli yetkililer de destekliyor. Chang bunu şöyle açıklıyor: “Çin hükümetinin 20 bin yabancı öğrenciye burs vermesini hiç beklemiyorduk. Bu, Çin’in öğrenci değişim programlarını desteklediğinin göstergesi.”
Christie Civetta, yurtdışı eğitim programının bir parçası olarak Pekin’deki bir restoranda Çin mutfağının sırlarını öğreniyor. Civetta, geleneksel Çin yemekleri pişiriyor ve restoran çalışanlarıyla Çince konuşuyor. Öğrenci bu imkanı bulmaktan çok memnun ve bu memnunluğu şöyle açıklıyor: “Her ne kadar kariyerime aşçılıkla devam etmeyecek olsam da mutfak sanatları dünyasına Çin açısından bakan bir perspektif edinmek beni heyecanlandırıyor.”
Amerika’da okuyan Çinli öğrenci sayısı, Çin’de okuyan Amerikalı öğrenci sayısının 12 katı. Dengenin sağlanması için iki taraf da canla başla çalışıyor.
2009 yılından beri Washington’daki Georgetown Üniversitesi’nde Uluslararası Siyaset ve Dış Politika konularında eğitim gören Cem Yolbulan, Kampüs Günlüğü’nde Amerika’daki deneyimlerini yazıyor. Bir Türk öğrencinin gözünden Amerikan okul hayatı, eğitim haberleri ve kampüs kültürünü yorumlayacak olan Cem, Türk öğrencilere de tavsiyelerde bulunmaya çalışacak. Georgetown Üniversitesi ve bölge okullarından son gelişmeler ve gündem maddeleri hafta boyunca Kampüs Günlüğü’nde olacak.
One response to “Amerikalı Öğrencilerin Çin’e İlgisi Artıyor”
cem uzun zamandır senden haber alamıyorduk. nihayet seni ve yazını göre bildik. konu ögrenci meselesi fakat çin ve amerikalı ögrencilerin hareketleri üzerine kurulmuş.
amerikada 200.000 den fazla çinli ögrencinin olması bu sayı kadar geliri yüksek insan sayısınıda ortaya koymaktadır. ehh 200.000 bin kodamanın çocugunun amerikada okuma olanagına sahip oldugunu ortaya koymaktadır. bu baglamda çinin nufusunu düşünecek olursak faciayı ve vahşeti görme imkanı bulabiliriz.
çinin meclisinde 50 den fazla dolar milyarderi oldugunu bir yerde okumuştum. ne kadar ilginç degilmi.amerikada okuyan çinli ögrenciler ne kadar çok şey ögrenirse ögrendiklerini çine götürecekler. fakat götüremeyecekleri bazı şeyler var. mesela adalet , mesela insan hakları ,mesela demokrasi ,mesela fırsat eşitligi ,mesela adil ücret , bunların hepsi iyi bir makam ve mevkide olacaklar ve insanları acımasızca çalıştırarak ürettikleri ürünleri haksız rekabet sistemi ile dünyaya satacaklar.
green card sisteminde çin vatandaşları kesinlikle kabul edilmedigi gibi hiçbir şekilde çinli ögrencide kabul edilmemeli.çünkü burada oluşan parakende ögrenimler çine gidecek ve amerika başta olmak üzere ülkelerin karşısına toptan bir güç olarak çıkacak. 200.000 ögrencinin bıraktıgı para ile çinin amerikaya sattıgı malın degerini ortaya koydugumuzda acı tablo rahat bir şekilde görülebilir. tabiki bu anlayana.. sos olarakta amerikadan çin ve uzak doguya göç etmiş 55 bin tesisi ekleyebiliriz.
eger çin iyi bir ülke olsaydı. eski pekin büyükelçisi cumhuriyetçilerin başkan adayı olarak podyuma çıktıgında kabul görülebilecek bir rekabeti ortaya koyardı ve melesef texas valisinin kırdıgı pot ile oda diskalifiye olmazdı. yani önemsiz bir şey oluverdi.
ben biraz akıl ve mantık arıyorum fakat bunların esamesi yok. hal böyle oluncada sistemler ve düzen yoluna devam ediyor. bir milliyetçi profile sahip bir kişi olarak aşırıcılıgım yok. fakat bu ögrenci olayı amerikanın çine gönderdigi ögrenci sayısı ile çinin amerikaya gönderdigi ögrenci sayısı dengeli olmalı.yaklaşık birbirine yakın bir kota işlemeli diye düşünüyorum.
çinden amerikaya gelen kodaman çocukları çine geri döndügünde çoguna yakını patron yada iyi bir pozisyonda hayatına devam edecek. fakat amerikadan çine giden ögrenciler amerikaya geldiginde sadece bir maaşa talim edecekler. bunun neyi kabul edilecek bir denge ve adalet. fakat wahingtonda kümelenmiş yüzlerce düşünce kuruluşu ve vakıf bunun hakkında hiçbir şekilde konuşmazlar ve susmayı kabul ederler. gerçekten işlerini mükemmel yapıyorlar ve kusursuz oldukları resmen ortada.
ben yıllar önce lise 1 de iken istiklal marşını bir kez söyletmiştim. herkes istiklal marşını söylerken. 20-25 sınıf ögrenci kitlesine baktıgımda. bunların hepsinin bir sürü oldugunu düşündüm. zaten ögrenci gidişatımı öylesine yaşıyordum. çok detayılı bir şekilde düşündügümde ben sürüden biri olmayacagım diyerek okula veda ettim.
gel görkü daha büyük bir üniversiteye başlangıç yaptıgımı ögrenmem uzun sürmedi. formatları degişik olsada hayat üniversitesinde her günün sınav yapıldıgı bir acı gerçekle yüzleştim.hem bedeninle hemde beynin ile gerçekleşmesi zorunlu olan bir arenada kendimi buldum. nedense hayat üniversitesinde sınavlar hiç bitmiyor.
evet cem efendi. bloguna eşlik etmek benim için güzel bir şey. biraz uzun yazsamda aklıma gelen bazı olay yada bilgileri yazdıgımda daha anlaşılır olabilecegimi düşündügüm için düşünce envanterimin çalışması benim için güzel ve verimli.
sana hayatında başarılar dileyerek. kendine iyi bakmanı öneriyorum. saglıcakla kal.
not:ben bu yaşam savaşına devam ederken emekli olmayı hiç ama hiç düşünmüyorum. şartlar ne olursa olsun ben sadece hayata veda edecegim zaman yenilmiş olacagım.hayata pençelerimi sonunda kadar geçirdim. ve pes etmeye niyetim yok. bununda patenti ve telif hakkı yok. belki ilgini çekebilir diyorum.