Onbeş, yirmi, yirmibeş derken  otuz yıl doldu Amerika’nın  Sesi Radyosu’nda. Bugün memurluğun ve gelecekte bir aksilik çıkmazsa zorunlu calışmanın sonu. Yolun bundan sonrası hep yokuş aşağı.  Yaşıtlarımızla ve gülerek oynayarak..
Bugün sevinç, heyacan ve hüzün hepsi birarada. İşten ayrılmak ne kadar kolay ise dostlardan, otuz yıldır neredeyse bacı-kardes, abi-abla  haline geldigimiz meslektaşlardan ayrılmak da o kadar zor.
Parti falan yapmayın dediysem de istemem yan cebime koy demişim gibi  tatlı bir ayrılık yemeği verdiler arkadaşlarım  ofiste.  Hem de konulu. Yıllardır  Hawaii ve  Polinezya hikayeleriyle   (ve tabii Kore maceraları)  kafalarını şişirdiğim icin olacak  konu Büyük Okyanus idi. Dolayısıyla  Polinezyalılar gibi hepimiz çiçekten kolyeler yani  “lei”  taktık. Barış fırsatı kaçırır mı.  Hemen  “Mehmet Bey I see you get lei-ed !” diyerek  espri yapti.

Arkadaşlarım  en sevdiğim yemekleri  hazırlamış.  Masada neler yoktu neler.  Müdürümüz  Hülya Hanım’ın  ünlü “türkiş­-amerikan  böreği”,  emekli olmasına  rağmen veda için üşenmeyip  ofise gelen Taçlan’ın yoğurt tatlısı, Hakkı Hoca’nın helal pidesi, yemeği cok seven  Amerikalı Suzan hanımın gözükmez  “tart”ı,  Barış’ın gaz yapar büyüklerimizin abdesti bozulur diye isteksizce getirdigi  beyaz  fasulye salatası,  Eda hanımın  (Michelin 3 yıldızlı)  mercimek köftesi ve tabii bölüm müdürü İsmail Bey’in getirdigi ve sadece benim gibi  işten ayrılacağı garanti memurlara en son gün verilen verilen yaldızlı  başarı  plaketi.

Seda ve Eda

Ayrılıyorum diye ağlayanlar..

Tanju, Alp ve Barış

Eski dostlar Hakkı, Taçlan ve Hülya

Özbek komşular Cevdet ve Nevbahar

Motosikletli kız Selin yelkenci Barış ile

Selin ve  Eda

Sıra geldi pastaya..

İyi hal plaketi (“Keşke kalsaydın daha karpuz kesecektik!”)

Yemek sonrası eşim Reyhan’nn  da katılımıyla (denizcilik çevrelerinde Ceryan Hanım diye bilinir) Tanju beyin getirdigi  şampanyaları yudumlarken gözüm yıllardır birlikte calıştığım Aydın ile Devrim’i  aradı ama bulamadı.  Aydın izin günü olduğu için  Arap bakkala gittiği;  Devrim de rejim yaptığı için  gelemedi dediler. Büyük umudumuz  ve en genç ve yeni meskektaşımız Burteçin ise  ayağı kayıp motosikletinden düştüğü icin evde holistik tedavi görüyormuş. Büyük sözü dinleseydi  başına bunlar gelmezdi.
Son kadeh  şampanya Ceryan hanımla beraber..

Hepimizin bir hayali var. Benimki yelkenli tekneyle dunya turu. Hayalden öte.  Yıllardır  hazırlık yapıyor, tekneyi (adı CERYAN) suya indirmek icin emekli olmayı bekliyordum.
Ofis partisinden sonra eve dönünce Muhteş kaptan (S/S PEGASUS) aradı.  Planlarımı duyan bir  tanışı acelesi yoksa  buraya gelsin bana yardım etsin demiş.  Tanış  Güney Afrikalı. Durban kentinden.  Burası dediği yer Florida’nnn  Ft. Lauderdale kenti. Zengin bir Amerikalı’nın teknesini Londra’ya götürecekmiş.  18 metrelik katamaranı  tek başına  götürmesi  imkansız. Mürettebat şart.  Genç bir  Macar çift bulmuş. Bir kişiye daha ihtiyacı varmış.
Sabahı zor ettim. Atladım uçağa ver elini Ft. Lauderdale.

Dokunan Yanar?

Devamı var..

ULTIMA LIFE’in nerede olduğumu  radyo sinyalinden izleyebilmek icin Kaptan John Titterton’ın HAM radyo kodu:  Zulu-Sierra-1-Juliet-November-Tango.

ZS1JNT