Bu yazıyı “hem okurum hem dinlerim” diyenler aşağıdaki medya oynatıcıya tıklayarak hikayeyi “şahsımdan” dinleyebilirler 🙂

Bir laf vardır ya “görünüşe aldanma” diye. Hayatta birçok şey için geçerli bu aslında. Mesela sincapları düşünün… “Nerden çıktı şimdi sincaplar” demeyin. Az sonra konuyu oraya bağlayacağım, biraz sabredin 🙂

Benim bir sincapla en yakın temasım bir piknik sırasında olmuştu. Fena poz vermemiş değil mi?:)

Bir motosikletlinin önüne herşey çıkabilir. Bir önceki yazıda “dört ayaklı” bir tehlikeden (Bazı okurlar iki ayaklı olanların da altını çizmişti o yüzden vurguluyorum. Mesaj kaygısı yok yani 🙂 ) bahsetmiştim mesela. Bir yavru ayıyla olan kısa karşılaşmamdan. Tamam her gün karşımıza bir yavru ayı çıkmaz. Ama tehlike değişik şekilllerde çıkabilir önümüze. Bazen çok da masum birşey görünümünde de olabilir. Mesela şirin mi şirin bir sincap şeklinde 🙂

Bazen motorcular “önlerine çıkan ve atlatmayı başardıkları” şeylerle övünürler ya. Öyle “böbürlene böbürlene” karşıma çıkan yavru ayıyı anlattığım günlerden birinde dinlediğim bir hikaye sayesinde deyim yerindeyse “bir yaşıma daha girmiştim”. İsterim ki siz de eksik kalmayın; bu hikayeyi aynen bana anlatıldığı şekilde dinleyin ve şaşkınlığıma ortak olun 🙂

Şimdi kafanızda Amerika’da bir kasaba yolu canlandırın önce… (İçinizden

 “Nereden bileyim Amerika’da kasaba yolu nasıl olur” diyenler olduğuna eminim. Size söyleyebileceğim tek şey: Şöyle genelde sağı solu doğa manzaralı, muhtemelen asfalt ve hız sınırının çok düşük olduğu keyifli bir yol canlandırın işte zihninizde 🙂 )

Teksas ile Dallas arası seyahat ederken “iki dakika bir kasaba yoluna gireyim de yoğun trafiğin yorgunluğunu atayım üstümden” diyen  bir motosikletçi canlandırın kafanızda şimdi de… Hah işte tam öyle 🙂 Hikaye işte tam da burada başlıyor. Kaskının camını şöyle bir kaldırıp taşra havasını içine çekmeye başlayan motosikletli pek bir keyifli yol alıyor… Ama o da ne? Karşıdan gelen bir araba tam kahramanımızın yanından geçerken onun arkasından da birşey yola fırlıyor. Sevimli mi sevimli bir sincap.

Tabii iki teker üstünde yol alırken önünüze bir sincap fırlayınca sevimliliğini düşünemiyorsunuz haliyle. Amerikalı motosikletli her dünya vatandaşının yapacağı şeyi düşünüyor saniyeler içinde tabii; yani fren yapmayı! Ama fren yapacak mesafe kalmadığını da o saniyede fark ediyor. İşte o anda olan oluyor. Teksas güneşinde pırıl pırıl parlayan siyah cruiser motosikletiyle (kendi tanımlaması, ben onun yalancısıyım 🙂 ) sincap arasında birkaç santim kala olmayacak şey oluyor ve sincap motosikletçinin üzerine sıçrıyor.

Kahramanımızın “Neyse ki ezmedim” düşüncesiyle yaşadığı sevinç de sadece saniyeler sürüyor tabii. Sincap “tısss”layarak (Ya da hırlayarak veyahut da gırlayarak) üstünde kısa kollu tişörtü ve yazlık eldivenleri ile motorunu kullanan kahramanımızı ısırmaya başlıyor. Can havliyle sol elini uzatıp sincabın kuyruğunu kavrıyor ama nafile. Bir türlü üstünden çekip atamıyor kızgın sincabı. Bunu anlatırkenki benzetmesi çok komikti söylemem lazım “Resmen ölüm timi gibi sincaptı” diyor kendisi 🙂

Mücadele sürerken sol elini bir türlü sincaptan kurtaramayan kahramanımız şaşkınlığın etkisiyle olsa gerek sağ eliyle de açıyor da açıyor gazı. Motor yolda bir sağ bir sol yalpalarken artık yediği ısırıklardan çığlık da atmaya başlıyor. Düşünün şimdi: Bir cruiser’ın üstünde deri pantolonu ve deri yazlık eldivenleriyle bir sürücü; üstünde hırlayarak onu ısıran bir sincap ve giderek hızlanan bir motosiklet!

Yakın dövüş ustası sincabın maharetleri kahramanımızın üstünü başını yırtıp onu ısırmakla kalmış sanıyorsanız

yanılıyorsunuz. Şaşkın ve bezgin motosikletli canını kurtarmaya çalışırken sincap bu kez açık vizörden kahramanımızın kapalı kaskının içine giriyor. Şimdi düşünün: Artık iyice hızlanmış şık bir Valkyrie cruiser, üstünde üstü başı yırtık bir sürücü, kolları kan revan, üstelik dayanamayıp çığlıklar atmaya da başlamış ve kaskının hemen yanından sarkan bir sincap kuyruğu… Benim diyen yönetmen çekse “Hadi canım” deriz değil mi? 🙂

Benim burada birkaç paragrafta gözünüzde canlandırmaya çalıştığım şey aslında çok kısa bir sürede gerçekleşiyor

tabii. Ve bu kısa sürenin sonuna doğru kahramanımız bu kez ısırılmış parmaklarıyla sincabı kaskının içinden sökmeyi ve kenardaki çimlerin üstüne göndermeyi başarıyor.

Bu olaydan çıkardığı dersi de şöyle özetliyor: Merak etmeyin sincaplar kendilerini korumayı iyi biliyor. Hem de çok iyi!

Bu hikaye nereden mi geldi aklıma? Geçen gün Youtube’da eski bir reklamı gördüm de ordan. Amerika’da televizyonlarda uzun süre yayınlanan iki reklamın videolarını Youtube’dan aldım.  İlki bir araba sigortası şirketinin ikincisi ise tanıdık bildik bir lastik üreticisinin… İki reklam da çok komik ve ikisi de arabaymış motormuş dinlemeden doğanın bize hazırlayabileceği sürprizleri güldürerek hatırlatıyor. (Dikkat, yazı videolardan sonra da devam ediyor 🙂 )

Kıssadan Hisse

Demek ki neymiş?

1. Yollar binbir tehlikeyle doluymuş, hep uyanık olmak lazımmış.

2. Uzmanların dediği gibi: Motosikletçiler birçok spor dalında olduğundan daha hızlı karar alan ve daha çok şartı süratle değerlendirerek harekete geçmesi gereken “özel bir grup insan”mış. Bu gerçek bir yana; bu “özelliğimizin” farkında olup bir yandan da yakın dövüş taktikleri geliştirmemiz de de sakınca olmazmış hani 🙂

Bir sonraki yazıya kadar sizden şöyle aklınızın kenarına köşesine saklanmış yol hikayelerinizi istesem çok şey mi istemiş olurum yani? Olmam, olmam 🙂

Hemen aşağıdaki Comment/Yorum butonu katkılarınızı bekliyor 🙂