Një nga gjetjet më të fuqishme në psikologji sociale është “bukuria-është-e mirë”, d.m.th., njerëz fizikisht tërheqës perceptohen dhe trajtohen më pozitivisht se njerëzit fizikisht jotërheqës. Por ka njerëz tërheqës që nuk janë aspak të mirë, dhe anasjelltas.

Bukuria shpesh perceptohet si e mirë, por nuk është e mirë edhe pse e bukur. Kërkimet kanë treguar se njerëzit që fillimisht perceptohen si fizikisht tërheqës priren të ndjekin një model shumë të parashikueshëm: ata janë mesatarë, simetrikë. Por a nuk janë gjëra të tilla si karakteri dhe mirësia faktorë në perceptimet e tërheqjes fizike?

Në një studim, shkencëtarët iu dhanë pjesëmarrësve, në 3 grupe, të vlerësojnë 60 fotografi të fytyrave të panjohura. Të gjitha fotografitë ishin marrë nga Google, dhe të gjitha fytyrat kishin shprehje neutrale emocionale. Një grupi iu tha të përshkruanin karakteristikat pozitive të personalitetit të njerëzve në fotografi (p.sh., të mirë, të ndershëm); një tjetër grupi iu kërkua përshkrimi negativ (p.sh., i keq); dhe grupit të tretë nuk iu dha asnjë informacion në lidhje me njerëzit në fotografi.

Gjatë vlerësimit të parë, nuk pati dallime të mëdha në shkallën e tërheqjes midis grupeve. Por pas vlerësimit të dytë, grupi që kishte dhënë përshkrime pozitive dhe grupi me përshkrime negative të personalitetit të njerëzve në fotografi dhanë shkallën më të ulët të vlerësimit.

A tregon kjo se aktiviteti psikologjik është i lidhur me funksione të jashtme fizike, dhe se një njeri është qenie a entitet i psikologjisë dhe fiziologjisë?

Por ndoshta ky studim ishte shumë artificial –  efektet e njëjta nuk do të ndodhnin për njerëzit që i njohim. Ka arsye pse tiparet e personalitetit mund të formojnë perceptimet fizike. Edhe pse bukuria është një vlerësim i vlerës, nuk ka arsye pse vlerësimi duhet të jetë thjesht fizik.