ADN-ja e trashëguar nga prindërit kontribuon në përbërjen fizike – ngjyrën e syve, flokëve, ose të qenit mashkull apo femër. ADN-ja gjithashtu mund të ndikojë në se njeriu preket nga sëmundje të caktuara apo çrregullime si, fibroza cistike, hemofilia, për të përmendur disa.
Në një studim në revistën Genome Research, thuhet se diversiteti gjenetik i meshkujve ka pësuar rrënie dramatike duke filluar 8 mijë vjet më parë, dhe se kjo rrënie është rezultat i akumulimit të pasurisë materiale; ndërsa në të kundërt, diversiteti gjenetik e femrës ishte në rritje.
Kështu, në vend të mbijetesës së më të fortit ‘në kuptimin biologjik, akumulimi i pasurisë dhe fuqisë mund të ketë rritur suksesshëm riprodhimin e një numri të kufizuar (shoqëror) meshkujsh të aftë dhe bijve e tyre.
Dihet se nje rënie e diversitetit gjenetik, ka ndodhur rreth 50 mijë vjet më parë, kur një grup njerëzish u nda nga pjesa tjetër, la Afrikën, dhe migroi në të gjithë pjesën tjetër të botës. Shenjat e këtij ngushtimi shfaqen në shumicën e gjeneve të popullsive jo-afrikane, shenja të trashëguara nga të dy prindërit ose vetëm përgjatë babait apo linjës gjenetike nënës. Me këtë, shkencëtarët shpresojnë të qartësojnë një periudhë kohe 8000 vjet më parë, kur njerëzit në pjesë të ndryshme të botës ishin vendosur në qendra banimi dhe merreshin me bujqësi.
Studimi morri mostra të ADN-së nga 456 meshku që jetojnë në 7 rajone të pesë kontinentebe. Në mënyrë të veçantë u studiua kromozomi Y, që trashëgohet nga meshkujt, dhe Mitochondrian, që trashëgohet nga nëna. Duke përdorur kompjuterin dhe modelimin statistikor, u vunë re dy pengesa a ngushtime ekstreme në historinë gjenetike të njeriut, veçanërisht tek meshkujt.
Studimi i historisë gjenetike është i rëndësishëm për të kuptuar nivelet themelore të variacionit gjenetik. Së pari, kur gjenet e individëve në një popullsi ndryshojnë shumë, grupi ka shans më të madh për të mbijetuar – veçanërisht ndaj sëmundjeve.
Rezultatet e studimit mund të kenë implikime që lidhen me shëndetin e njeriut, sepse kur një mjek përpiqet të ofrojë një diagnozë, ai kërkon të dijë se çfarë po ndodh në jetën e pacientit, por edhe të njohë historinë gjenetike bazuar në shëndetin e të parëve të tij, familjes.
Hapi tjetër i autorëve është për të vazhduar me mbledhjen e një numri më të madh të mostrave të ADN-së, duke rritur larminë e tyre, dhe duke punuar me antropologët dhe sociologë për të fituar një perspektivë më të gjerë rreth zbulimit.
