Ekziston mendimi se në momentet para vdekjes, zemra luan rol qendror – ndërsa zemra ndalon rrahjet, gjaku ndalon së rrjedhuri nëpër vena, dhe pjesa tjetër e trupit ngadalë ndërpret aktivitetin. Por a mos është kjo pikëpamje e gabuar?

Shkencëtarët studiuan aktivitetin e zemrës dhe të trurit në minj në prag të vdekjes, dhe gjetën se truri e miut dërgoi një sërë sinjalesh në zemër që shkaktuan dëme të pakthyeshme të organeve. Dhe kur ata i bllokuan këto sinjale, zemra mbijetoi më gjatë.

Nëse një proces i ngjashëm ndodh me njerëzit, atëherë njeriu mund të ndihmohet të mbijetojë pasi zemrat është ndalur duke ndërprerë stuhinë e sinjaleve që dërgon truri.

Njerëzit natyrisht përqëndrohet në zemër, duke menduar se në nëse zemra ruhet, shpëton edhe truri, kur në fakt duhet prerë komunikimi i trurit që zemra të shpëtojë – kjo është në kundërshtim me praktikën e pothuajse të gjitha urgjencave mjekësore.

Çdo vit, qindra-mijëra njerëz përjetojnë ndalim zemre, dhe vetëm 10 për qind e tyre mbijetojnë.

Çështja është, pse zemra papritmas ndalet dhe fillon të funksionojë plotësisht, pas vetëm disa minutave pa oksigjen?

Gjithashtu, breshëria e sinjaleve nga truri mund të jetë përgjegjëse për eksperiencë-afër-vdekjes.

Sigurisht, të dhënat bazohen në eksperimente me minj – nëse organet e njeriut reagojnë njësoj, kjo është tjetër çështje.