Astrit Lulushi, Zëri i Amerikës

Kur një person është nën trysni apo nën vëzhgimin e të tjerëve, mendja “ngrin”. Personi nuk është në gjendje të kujtojë as emrin e vet, apo gjërat më të thjeshta. Dhe nuk ka gjë më të keqe sesa të harrosh plotësisht kur je në televizion, para miliona shikuesve.

Kjo i ndodhi guvernatorit të Teksasit Rik Perri, para dy ditësh gjatë një debati presidencial në televizion, por i ka ndodhur edhe guvernatorit të Arizonës, Jan Brewer, pak kohë më parë; siç u ka ndodhur këngëtarëve të njohur harrimi i fjalëve të himnit kombëtar në hapje të një veprimtarie sportive; apo harrimi i emrit të gruas siç i ndodhi aktorit Christian Bale në ceremoninë për dhënien e çmimeve Oscar. Pra guvernatori i Teksasit Rik Perri iu shtua grupit të njerëzve që vuajnë nga “ngrirja e trurit”.

Doktor Michael De Georgia, neurolog në Kleveland të shtetit Ohajo thotë se njeriu përdor pjesën ballore të trurit për të përpunuar informacionin dhe organizuar kujtimet. Problemi është se kjo pjesë e trurit është tepër e ndjeshme ndaj ankthit. Kur një person është nën trysni, a nënvështrimin këmbëngulës të të tjerëve, ai/ajo bëhet nervoz, pjesa ballore e trurit bllokohet nga vërshimi i hormoneve që e shkëpusin atë nga pjesa tjetër e trurit duke e bërë të vështirë për të rikujtuar diçka. Kjo shpjegon arsyen përse gjykatësi i lartë John Roberts harroi fjalët e betimit, ose përse George Bush i nervozuar donte t’i thoshte gazetarit “nëse më gënjen një herë, turpi yt; nëse më gënjen dy herë, turpi është imi” – por nga nervozizmi, përfundoi duke thënë “…nëse gënjen një herë, turpi yt; më gënje dhe t’i s’mund të më gënjesh përsëri”

Duket se në raste të tilla, shprehja “s’më kujtohet” është rrugëdalja më e mirë, por kur truri “ngrin” as “s’më kujtohet” nuk kujtohet.